Wyniki drugiej tury wyborów ogłoszono 19 listopada - Cholewa został wybrany Królem Królestwa Polskiego uzyskując 53% głosów. Na początku grudnia Marszałek Kultury - Currara Dobrowolska ogłosiła, że koronacja odbędzie się w dniach 13 -18 grudnia w Wyszogrodzie. Ogłoszenie było enigmatyczne, zawierało informację o zabawach ulicznych i królewskich audiencjach dla przybyłych.

Do czasu koronacji Dwór milczał. Pojawił się konkurs na zaprojektowanie stroju, w którym władca wystąpi na koronacji (zwycięskiego stroju nie było jednak nagrodzeni zostali: Matwij, Vodayo i Lili), Marszałek Kultury ogłosiła poszukiwanie artystów: bardów poetów i muzyków oraz malarzy - czy poszukiwania się powiodły nie wiemy. Wiemy za to, że na Zamek zajrzał chłop Pawcio, który wyraził swój żal, że Króla nikt w lochu winem nie poczęstował. Ciekawy początek…

Uroczystości koronacyjne rozpoczęły się bez opóźnienia, Króla wypuszczono z więzienia, Zmejslav - Marszałek Koronny otworzył karczmę koronacyjną - Królikarnię, w której zapowiedział konkurs na wiersz. Iii… Wyszogród zamilkł. Goście przebąkiwali, że miał być turniej rycerski i nie ma. Inni przybyli na zmagania łucznicze, które również nie doszły do skutku - wieść głosi, że winny był wójt, który nie zapewnił wymaganych punktów w ratuszu. Niektóre panny liczyły na bal, te także się zawiodły. Trudno powiedzieć na ile wpływ na to miała nieobecność Marszałek Kultury, jednak Koronacja Króla Cholewy rozpoczęła się źle. Przybyli byli jednak w dobrych nastrojach, prawdopodobnie za sprawą codziennie dotaczanych beczek piwa do Królikarni. Zmejslav nie zawiódł, upijał towarzystwo równo i częstował czerskimi sucharami.

Sama intronizacja mimo mroźnej pogody, odbyła się na wyszogrodzkich błoniach. Uroczystość prowadził arcybiskup gnieźnieński - Przemko Załoga. Wydawało się być całkiem poważnie, dopóki biskup nie podarował świeżo koronowanemu Królowi… różdżki cnoty. Niezwykły dar sprawił wiele radości obserwatorom i obserwatorkom wydarzenia. Kobiety nawet ruszyły w poszukiwaniu takiej różdżki do kramu cyrulika, który cieszył się wielką popularnością dzięki magicznym nasionom. Radosny nastrój utrzymał się do końca wydarzenia. Niemal niezauważone zostało, że Król zapomniał w trakcie uroczystości o Żercy Czerskiego Chramu, w porę się jednak zreflektował i nie uchybił zbyt mocno przybyłym poganom. W zamian otrzymał miecz do pasowań rycerskich, wróżbę niezbyt długich rządów i błogosławieństwo Żmija.

Z opóźnieniem, ale konkursy koronacyjne się rozpoczęły. Mieliśmy okazję obserwować polowanie na grubego zwierza, w którym popisał się Hostis. Konkurs na list do Króla, który nie cieszył się zbyt dużą popularnością. Uwieńczeniem była konkurencja malarska, w której uczestnicy malowali portret Króla. Temat różdżki cnoty wrócił ze zdwojoną siłą. Pojawiła się też scena, na którą prawo mieli wchodzić chętni do wspólnego pisania komedii. Aczkolwiek nikt się specjalnie nie wyrywał.

Odrobinę ożywienia wprowadziła reprezentacja czerska, która mimo braku balu poradziła sobie z własnym zorganizowaniem potańcówki. Picie i tańce trwały do rana. Goście nie bardzo wiedzieli, kiedy koronacja się zaczęła i kiedy skończyła. Królewski Orszak ruszył w trasę do Czerska, a Królikarnia - karczma zrodzona z oparów absurdu się rozwiała.

Obietnice jak zwykle okazały się być obietnicami. Obiecane audiencje się nie odbyły. Konkursy, które rozpoczęły się ze znacznym opóźnieniem, zostały rozstrzygnięte tak, że nikt nie wiedział, czy wygrał czy nie. Odrobinę przykuł uwagę innowatorski pomysł na rozdawanie nagród. Zwycięzcy sami wybierali nagrodę z listy. Mam nadzieję, że ta metoda zostanie spopularyzowana. Sam Król w karczmie się czasem pojawiał, był jednak poważny i milczący. Aż zastanawia co się stało z tą gadatliwością, którą mieliśmy okazję obserwować podczas wyborów. Wypaliła się? Czekamy na rozwój wydarzeń. Czy odbędzie się obiecane sześć pozostałych?

Dla KAP - Gaguha