Bracia i siostry w Żmiju!

Oto nadszedł czas, który wzywa nas do zrozumienia głębokiej mocy natury, a w szczególności mocy, którą niesie wiosna. Ziemia, po długiej zimowej martwocie, zaczyna na nowo tętnić życiem, a każdy dzień przynosi obietnicę nowego początku. Lecz wiosna to nie tylko pora radości – to również czas wyzwań, czas ciężkiej pracy, czas zasiewu, który pozwala zrodzić plony w nadchodzących miesiącach. Tak jak ziarno, które posiane w ziemi zaczyna rozwijać swoje korzenie, tak i my, z pokorą i oddaniem, musimy zająć się tym, co w nas najgłębsze, by nasze wysiłki wydały owoc.

Ziemia nie rodzi bez trudu. Wymaga od nas, byśmy pielęgnowali ją z miłością i szacunkiem, byśmy, niczym wędrowcy na świętym kole życia, starali się zrozumieć jej rytm, jej tętno. Wiosna jest czasem zasiewu, ale zasiewu nie tylko w ziemi – to również czas, byśmy zasiali dobre ziarno w sercach naszych bliskich, sąsiadów i gości odwiedzających Czersk. To w naszej wspólnotowej pracy kształtują się korzenie, które mogą dać plon w postaci więzi, zrozumienia i współdziałania. Nasze słowa, nasze czyny – to nasiona, które zasiewamy codziennie, w każdym geście, w każdym spotkaniu, w każdej rozmowie przy kubku piwa w Browarze Miejskim.

Patrzcie, jak wiosenne pędy wznoszą się ku światłu! Tak samo i my, w pełni sił, powinniśmy dążyć do tego, co dobre, szlachetne i prawdziwe. Ale pamiętajmy, że to, co widoczne – te wznoszące się ku niebu pędy – nie jest wynikiem przypadkowego działania. Zanim roślina zacznie wydawać owoce, musi zakorzenić się w glebie. Korzenie są tym, co trzyma ją w ziemi, co daje jej siłę, by mogła wzrastać. I my, jako wspólnota, musimy dbać o nasze korzenie – te, które łączą nas w jedność, które dają nam siłę, byśmy przezwyciężali wszelkie trudności.

Każdy z nas jest częścią większego cyklu, w którym nie ma miejsca ani na lenistwo, ani na obojętność. Wiosna nie czeka na tych, którzy wstrzymują się przed podjęciem trudnej pracy. Ziemia nie czeka na tych, którzy nie mają odwagi zasiać nasion. W tym czasie to praca – ta codzienna, pełna poświęcenia – jest naszą powinnością. Tak jak roślina musi walczyć o swoje miejsce w ziemi, tak i my, jako wspólnota, musimy walczyć o to, by nasze relacje były pełne harmonii, by nasza praca miała sens, by nasza jedność była jak mocne korzenie, które utrzymują całą strukturę.

Ale wiosna nie kończy się na zasiewie. Tak jak ziemia wymaga czasu, by zrodzić plon, tak i nasze działania przyniosą efekty dopiero w sobie znanym czasie. Czas zasiewu, czas pielęgnacji, czas cierpliwego oczekiwania na owoce – to jest nasza droga. Niech nasze serca będą otwarte na innych, czy wyznających starą wiarę, czy błądzących w Arystotelesie, niech nasze gesty niosą pomoc, niech nasza praca przynosi dobro. A kiedy przyjdzie czas zbiorów, gdy plony zaczną dojrzewać, niech będą one świadectwem naszej pracy, naszej jedności, naszej odpowiedzialności i przede wszystkim - naszej wiary.

Wiosna uczy nas, że prawdziwy wzrost nie jest łatwy. Ziemia, w którą wkładamy naszą pracę, nie daje natychmiastowych efektów, nawet nagroda nie jest pewna. Zatem, bracia i siostry, przyjmijmy wiosnę z pełnym zrozumieniem jej wielkiego daru, ale i jej wielkiego wyzwania. Niech nasze korzenie będą głębokie, niech nasze pędy sięgają ku niebu, a nasze owoce niech będą pełne siły, zrodzonej z ciężkiej pracy, miłości i troski o innych.

Lecz nie zapominajmy, bracia i siostry w Żmiju, że wokół nas często czają się wrogowie, nie tylko ci, którzy zbrojnie stają na naszej drodze, ale i ci, którzy w sercach swoich odwrócili się od świętej drogi, zaniedbując porządek natury, odrzucając harmonię z naszymi starymi bogami. Tak jak ziarno wyrasta w ziemi wśród wielu innych roślin, które rywalizują o przestrzeń, tak i my musimy stawić czoła tym, którzy szerzą nieprawość i zniekształcają porządek wszechrzeczy. Nasi wrogowie, którzy porzucili wiarę ojców, żyją w mroku, z dala od światła prawdy. Ich błędy mogą zatruwać dusze, ich fałszywe wierzenia – jak chwasty – mogą stłumić prawdziwy wzrost. Zatem niechaj nasza modlitwa i nasza praca będą jak orka, która rozrywa ziemię i oczyszcza ją z tych przeszkód. Niechaj nasza społeczność będzie silna w jedności, a ci, którzy błądzą, niech znajdą w nas drogowskaz do powrotu na świętą ścieżkę.

Nasze zadanie nie kończy się na obronie przed wrogami. Wiosna, w której wszystko budzi się do życia, jest także czasem, by podjąć trud nawracania tych, którzy błądzą w obcej wierze Arystotelesa. Tak jak ziemia daje życie wszelkim roślinom, tak i my, jako strażnicy pradawnej mądrości, jesteśmy powołani do tego, by wprowadzać innych w światło prawdy. Wszyscy, którzy zapomnieli o naszych starych bogach, którzy oddalili się od korzeni, winni zostać zaproszeni do powrotu. Z takim samym poświęceniem, jak pielęgnujemy ziarno w ziemi, musimy pielęgnować dusze tych, którzy są zagubieni, by znowu zakorzeniły się w prawdzie. To nasze zadanie, by nieść światło w mrok, nieść prawdę tam, gdzie panuje ciemność. Tak jak roślina z czasem wydaje swój plon, tak i nasza cierpliwa praca nad nawróceniem tych, którzy błądzą, przyniesie obfite owoce. Wierzmy, że każdy krok ku prawdzie jest krokiem ku odnowie, ku pełni, ku wiosennej mocy, która znowu zjednoczy nas wszystkich w jedną, silną wspólnotę Królestwa Polskiego.

Niech nasza wspólnota rośnie w mądrości, w jedności i w zgodzie z naturą, tak jak roślina wzrasta, sięgając ku światłu. Niechaj błogosławią Wam Pan Wiosny, Jarowit oraz Żmij Wszechwładny!

Dla KAP - żerca Żmisjław Częstogojski herbu Czarny Wąż

***
Artykuł zatwierdzony przez Gaguhę Leijon, redaktora naczelnego KAP

Chcesz otrzymać prawo do odpowiedzi RP? Przejdź do:
http://forum.renaissancekingdoms.com/viewtopic.php?t=2435674

Naruszenie Karty KAP możesz zgłosić do Kolegium Redaktorów Naczelnych, tu:
http://forum.renaissancekingdoms.com/viewtopic.php?t=2434333